Jos Van der Cruys

Jos Van der Cruys – 12/05/1948°-11/07/2016†

 

Jos is ‘in ’t muziek gekomen’ want hij zou anders geen Van Der Cruys waardig geweest zijn. Zijn eerste stappen zette hij, hoe raar ook, via onze jaarlijke buitenlandse reizen georganiseerd door Rik De Geyndt, Piet Martens en Johnny Asselman. Dit ging door in Cochem, Obbergartzam (beide in Duitsland) of in de Vogezen, Alsace, Normandië (Frankrijk) of in de bergen van Zwitserland. Hij was er toen al graag bij, samen met zijn ouders, vrouw en kinderen.
Hij begon in het muziek als roffelaar, via de “klein caisse” over de “grosse-caisse” en later als paukenist. En Jos trok goed zijn plan…

In 1986 volgde hij Rik De Geyndt op als voorzitter van de Katarinafanfare. En als jullie weten wat onze actuele erevoorzitter voor het muziek betekende… het was een zware verantwoordelijkheid die hij op zich nam. Onder zijn voorzitterschap werden de befaamde barbecues gedaan op de parking van de Katarinakring. Eten en drinken met als begeleiding een groepje van het Katarinaorkest. Dit duurde voor sommigen tot zonsopgang en dan was het de moeite niet meer om huiswaarts te keren. Deze late gasten wachtten zelfs de kuisploeg op. De lege flessen bier en wijn werden opgeruimd, de BBQ werd terug in gang gestoken om de laatste restjes op te eten en de weinige volle flessen wijn werden ontkurkt. Tussendoor speelde er nog een verloren gewaande muzikant die wakker was geworden op zijn instrument.

In 1987 stichtte hij de muziekschool voor de aankomende jeugd en dit onder verantwoordelijkheid van Aldo Van Der Cruys en Werner Godfroid. Ook nu heeft de formule nog veel succes want het is van de jeugd dat je het moet hebben!

In 1990 werden de eerste stappen gezet voor een muziekstage. Dit als voorbereiding op het Lenteconcert. Plaats van het gebeuren: Ter Helme in Oostduinkerke! Toen werd een traditie geboren want ze vertrokken al van vrijdagnamiddag tot zondagavond! Dit onder leiding van Jos, Johnny en Rik.
De familie Van Der Cruys is een goed gekende naam in de muziekwereld. Maar ook op het thuisfront hadden ze ooit een eigen fanfare “Het Zeel” gehad. Ze waren met om en bij de 15 familieleden-muzikanten. Ze waren ieder jaar op het familiefeest van de partij o.l.v. Bart Van der Cruys. Jos bleef voorzitter tot 1995 met heel veel enthousiasme, maar wegens familiale redenen zette hij een stap opzij. Zijn neef/vriend Aldo Van Der Cruys was bereid de tijdelijke taak op zich te nemen. Daar we in de verschillende lokalen nogal zeer krap zaten voor de repetitie en muzieklessen, werden de hoofden bij mekaar gestoken. Na een vergadering met de VZW Kerkfabriek en natuurlijk onze erevoorzitter Rik De Geyndt, werden plannen gemaakt om een groot repetitielokaal te bouwen, inclusief opberglokaal en bierstocklokaal met biertoog. Hij zorgde met zijn Rita ook voor de aankoop van de indertijd alombekende geel-zwarte vestjes op zwarte broek/rok. Dit om een zo gelijkmatig uniform te bekomen. Want ‘het meziek’ moest toch iets of wat voorkomen hebben als we aan de jaarlijkse muziekwedstrijden deelnamen. En met veel succes… want we behaalden toch enkele kampioenstitels onder Fedekam, het latere Vlamo.
Ieder jaar werd er in Diest in “De Fransche Kroon” een brainstorming gehouden over het reilen en zeilen, de financiële kant en de toekomst van de harmonie. Ook werd de agenda voor de komende jaren vastgelegd. Dit alles gebeurde met het voltallige bestuur. Onder zijn bewind was er een ware culturele, muzikale revolutie en werd de Katarinafanfare omgedoopt tot Musikalo. Een naam die zijn zoon Peter uit zijn mouw had geschud op een avond nadat er vroeger al verschillende benamingen werden voorgesteld maar steeds naar de prullenbak werd verwezen.

In 1998 heeft Jos de taak als voorzitter terug op zich genomen en dit tot 2005. De taak van voorzitter heeft hij nadien aan de jongere garde doorgegeven, namelijk aan Hilde. Zij leidt de harmonie als een manager, perfect tot in de puntjes. Jos heeft dan nog verschillende jaren de toog gedaan op vrijdagavond als de repetitie erop zat. En dit meermaals tot laat in de nacht… Hij was er ook fier op dat we nu een Koninklijke Harmonie zijn. Wegens een te wankele gezondheid is Jos het iets rustiger aan gaan doen hoewel hij het reilen en het zeilen van zijn geliefde harmonie nog op de voet probeert te volgen.

Joske, maateken, bedankt!

____________________________________________________________________________________________________________________

Johnny Asselman