Euver nen boek en een gaut

Peter Van der Cruys vertolkt hieronder een aantal emoties onder de vorm van een gesprek tussen Aldo Van der Cruys (2002) en Jos Van der Cruys (2016)

 

Ik paus nie dammen nog ieël veel muutn prakkeseren euver da spel. Nië kozzen, aske ziet oe da de mensjken nor oisj geguin zen. Juit jong, alleman gelikkig en das toch ’t prinsjepolsjte! Ge meeg gerres zen. Skoën dinges goërd en gezien.
Ja man, “ons klein” heeft hier nogal een spektakel laten neerzetten waar dat ne mens al eens stil van wordt.
Zelfs los van ‘150 jaar Musikalo’ zijn dergelijke spektakels echt de moeite waard om naartoe te gaan.
Ik hoor tussen het volk uitspraken van adembenemend tot schitterend en fantastisch. En er was er eentje bij die vertelde dat het één van de betere dingen waren die in De Ploter ooit opgevoerd zijn… en dat kwam van den directeur van De Ploter zelf!

Jawadde, straf is dat. Het is natuurlijk het volledige concept, de goei pen, het brein, de muze, de techniek, het warm gevoel
en een overdosis aan vrijwilligersuren die zoiets mogelijk maakt. Ja en dan mogen we toch ook eventjes fier zijn op het talent van eigen bodem. Den dirigent die de controle dient te houden tijdens die hele vertoning. Heb je gezien wat nen dikken boek er op zijn pupiter lag? Begint er maar aan hé!

En in die boek stak de creatie van “ons” baraksken. Kozzen, hoe dikwijls hebben we da gezongen? Hoe dikwijls hebben we dat veeeeeel te laat op den avond met een goed stuk in ons voeten gezongen? Airekes spelen, zingen, plezier maken. Ja pure nostalgie! En diene van ‘d Hoeve heeft er nogal iets van gemaakt. Ongelooflijk. Da manneken kan echt goed schrijven, heeft een heel vlotte pen en is niet meer aan zijn proefstuk voor Musikalo. Ik denk dat hier iets heel moois gaat van voortkomen en dat de muziek in Ternat er heel wel bij vaart. Echt sjiek en een grote dank u dat we zo iemand in eigen rangen hebben.

Het is ook fijn om te zien dat zoveel mensen van Loemek, Ternat, Wammek samen dingen kunnen creëren en dan heb ik het onder andere over het toneel. Die oude garde die op de planken stond, dat zijn er van ons generatie waar wij onze jeugd mee doorgebracht hebben. Die “Platteukes” en Georgken zijn echt wel toppers. De rollen op hun lijf geschreven en echte artiesten die complimenten kregen van mensen die hen totaal niet kennen, zo goed zijn die.

Ja man, ik krijg er een rilling van en zeker ook van da koor. ’t Zijn, op de Wouter na, allemaal vrouwen en dan kunde niet veel anders dan Eigen-wijs heten hé…
Ha, ha… ga geet er ier nogal boenken op. Maar zingen… tranen in mijn ogen man. We hebben zelf ook nog in het koor gezongen en ge weet maar al te goed dat de stem het meest pure instrument is die bij mensen de gevoeligste snaar kan raken. En dan hoort en ziet ge Hugo zijn engelkes daar vanboven die noten pakken en dan voel ik het bij mij opkomen hé… ik kan dat niet tegenhouden, jong.
Awel, met alle respect hé, maar zet die maar naast Scala. Héla, dei maskes nie affronteren hé ! Ik zet die boven Scala ! Ge weet toch dat mijn meterken daarin meezingt en dat er misschien den helft van dat koor nog bij ons muziek gespeeld heeft.
Ja dat is juist man. En dan is het toch tof om zien dat die allemaal verbroederen en verzusteren met mekaar. Eigenlijk vond ik dat een hele warme rode draad door heel de avond. De mensen, het publiek, liepen in ons dorp rond. Ze konden wat praten met mekaar, naar scènes uit den ouden tijd zien (waar dat de jongste van Gérard Den Berremiëster en Vera van Florang echt ne hele mooie rol gespeeld hebben); dan komen ze de Ploter binnen en werden ze getrakteerd op een repetitie van in onzen tijd en dan moest de show nog beginnen.
Iedereen stapte binnen met ne glimlach, relax, goedgezind en met heel veel honger en goesting naar wat komen moest.
Geeft toe, met die moderne bakskes en schermpjes kunt ge toch geen gezelligheid creëren hé. En ze noemen da pertang “sociale” media…
Ha, ha, daan da dat oitgevonn eit was zeker ne roeën, of ne stoemen boek, of een loempe gaut…
Maar, ejje den Doc nog gehoord als hem ging pissen? Hij vertelde dat zoveel warmte, gezelligheid, mooie muziek, een prachtig verhaal voor hem en iedereen de meest mooie manier was om het Kerstweekend in te zetten. Een echt prachtig Kerstverhaal van, voor en door Ternat. Ja, dat is schoon gezegd van hem. En kan jij den tel nog bijhouden van het aantal uren dat “ons klein” daar ingestoken heeft? Ge zijt zelf voorzitter geweest hé. Gij toch ook hé kozzen.
Ja jong, maar ik wil maar zeggen dat verenigingen zoals de onze het geluk hebben om te kunnen teren op de inzet van mensen die begeesterd, gemotiveerd, gepassioneerd zijn. En zet daar nog eens een voorzitter van dit kaliber voor en dan kom je tot resultaten zoals Ware Vrienden.
Misschien is het een suggestie om het draagvlak wat te vergroten, te verbreden over heel onze gemeente. Uiteindelijk, als je ziet hoeveel talent er in eigen gemeente is en wat een warm gevoel je krijgt van dergelijke samenwerking tussen verenigingen dan is het bijna normaal te noemen en een logisch gevolg om SAMEN dingen te doen.
Is ‘SAMEN’ het paswoord voor een warme toekomst en het welvaren van onze verenigingen, onze inwoners van Ternat?
Guud jong, wa krijgde gij nu? Worden we een beetje melancholisch? Ik voel dat ge zelf al goesting hebt om op de keir te springen of om dei keir te stoempen of voetsj te trekken.

Kom jong, laat ons nog ne keer drinken.
Awel kozzen, das guu gespreuken man. Skol … en nog ne zuilige Kessemis veu allemui en e gelikkig Niet Juir!

Den boek