 |
Hoe het begon… |
Het begon allemaal als een klein ideetje tijdens een vergadering van onze commissie Muziek. “We zouden ne keer een concertje kunnen doen in het kader van De Groote Oorlog”. Elke vergadering die daarop volgde werd het groter… een regisseur werd erbij gehaald, koren werden aangesproken, dansers, de heemkundige kring, de dienst Cultuur, CC De Ploter, … en dat ging zo maar door.
Eens we in Pieter Klinck onze regisseur gevonden hadden kwam het nogmaals in een stroomversnelling. Het verhaal van “een klein geluk in een grote oorlog” werd geboren.
Dan begon voor de dirigent en zijn (zoals hij het zelf noemt) “compagnon de route” Matthias Baeyens het belangrijkste werk:
- Zoek muziek in de juiste sfeer voor de scènes in het verhaal.
- Leg deze muziek voor tegen een bepaalde datum aan de regisseur.
- Geef hem de tijd om alles ongeveer 3.000 keer te beluisteren.
- BEGIN OPNIEUW à 1. Zoek nóg geschiktere muziek in de juiste sfeer…
Er is hard gewerkt, gewikt en gewogen, gevloekt, gediscussieerd, opnieuw hard gewerkt, … tot de week voor de voorstelling en dat alles met slechts één doel: “HET MAG NIETS MINDER DAN TOP ZIJN”.
Ondertussen draaide elk radertje van onze “verschillende-verenigingen-machine” op volle toeren! Muzikanten, voorzitters, acteurs en figuranten, dansers, zangers, decorbouwers, kleermakers, techniekers, … IEDEREEN ging er voor de volle 300% tegenaan. Er werd zelfs een “Knip-en-plak-groep” opgericht om alle partituren te verknippen tot iedereen, élke muzikant, een soort van eigen plakboek kreeg met alle deeltjes en stukjes van partituren in de juiste volgorde. Een onwaarschijnlijk werk waarvoor een ongelooflijke dank aan iedereen die eraan meewerkte.
Toen we het op 10 oktober voor de allereerste keer allemaal samen gooiden wisten we het zeker. Dit gaat fantastisch worden! Wat vooral vanaf die eerste keer opviel was het respect van alle groepen naar elkaar toe en vooral de onstuitbare drive om er samen voor te gaan. We kunnen hier nog uren over doorgaan, over partituren, groetmuziek, een orkest dat door de plaatsing van het decor in twee moest gesplitst worden met een gang van 3 meter tussen, over onwaarschijnlijk lastige scènes waarbij de climax van de muziek perfect moest samenvallen met een wel zéér onstuimige omhelzing, … maar uiteindelijk is dat allemaal geschiedenis…
… Nét als ons STUK, een project dat door niemand die eraan meewerkte OOIT vergeten zal worden. Het was een huzarenwerk, een staaltje van regisseerkunst zoals het in de spreekwoordelijke boekjes zou moeten staan, een gezamenlijke prestatie van IEDEREEN waarbij teamwork (zélfs bij het opruimen waar meer dan 60 man de handen uit de mouwen stak) en een onuitputtelijke goodwill om het nóg beter te maken, centraal stond.
Samengevat: “Het was een droom om eraan te mogen meewerken”. Als dirigent is er natuurlijk één groep waar ik onwaarschijnlijk trots op ben. “Muzikanten, jullie kunnen echt trots zijn! Jullie discipline, doorzettingsvermogen, mentaliteit, en vooral jullie muziekliefhebberij in de meest fantastische zin van het woord waren super!
Dikke merci en ik hoop nog heel lang met jullie op deze manier te kunnen werken!”
Tijl Verhaeghe
____________________________________________________________________________________________________________________